Νοστάλγησα την Καλλιθέα που μεγάλωσα, τη μαγεία των παιδικών κι εφηβικών μου χρόνων, θέλω να ξαναδώ την γειτονιά μου, με τα ψηλοτάβανα αρχοντικά σπίτια, με τις αυλές και τους κήπους που μοσχοβολούσαν αγιόκλημα και γιασεμιά.
Να περπατώ στο δρόμο κι όλοι να με χαιρετούν και να με καλημερίζουν, ώστε να νιώθω ότι βρίσκομαι ανάμεσα σε δικούς μου ανθρώπους.
Θέλω να δροσίζομαι κάτω από τη σκιά του ευκαλύπτου.
Να πίνω παγωμένη λεμονάδα από το μαγαζάκι της κυρ- Αθηνάς
στη Δημητρακοπούλου.
Να ακούω τα καλοκαιρινά μεσημέρια το ρυθμικό ήχο των τριζονιών και να τραντάζεται το
δάπεδο κάθε φορά που περνά ο ηλεκτρικός σιδηρόδρομος.
Θέλω να περπατήσω ξυπόλητος στο μωσαϊκό, να κάνω ντους με τη μάνικα στο πλακόστρωτο.
Να αλητέψω με τους κολλητούς μου παίζοντας νεραντζοπόλεμο στο λόφο Φιλαρέτου και να σακατέψουμε τα πόδια μας παίζοντας ποδόσφαιρο στη πλατεία Κύπρου και στη κοίτη του Ιλισού.
Νοστάλγησα τις νυχτερινές βόλτες στο Τροκαντερό που ρεμβάζαμε κοιτάζοντας τη Καστέλα.
Να ανεβοκατεβαίνουμε με θόρυβο τις παλιές σιδερένιες σκάλες υπηρεσίας και να γλεντάμε σε αυτοσχέδια ταράτσα -πάρτι με κιθάρες, κάτω από τη λάμψη του φεγγαριού που ξεπροβάλλει από τον Υμηττό.
Θέλω να πιούμε τα ουζάκια μας στον Πλάτανο, να φάμε παϊδάκια στο Νότη και λουκουμάδες στο Άριστον.
Να χορέψουμε στη Video, να ξενυχτήσουμε στις Ώρες και να δούμε θερινό σινεμά στο Φλερύ, με σουβλάκια και μπίρες.
Να πάμε για μπιλιάρδο στο EKBUS και για ηλεκτρονικά στο LEMAN της Σαπφούς.
Νοστάλγησα την Καλλιθέα που μεγάλωσα, θέλω πίσω όσα μου πήρε ο χρόνος.
Τα θέλω ΤΩΡΑ…
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου